Irunabar, Irungo bertsoaren bilgunea

1
Laurogei urte inguru
edadeko gizona zen 
Kalean gora ta behera
noraezean zebilen
ni ikusi ninduela
hasi zitzaidan galdetzen:
jauna arren badakizu
ni non bizi ote naizen
itaun harek hunkituta
zer nahasketa zer eromen
izanaren oinarriak:
adimen eta oroimen
horiek gabe bizi ahal
gaitezke orain eta hemen?

2
Gizonak itxura ona
sikieran kanpokoa
dotore jantzita baina
oroimen galdutakoa
zenbat buruhauste eta
zer pentsatzeko nahikoa
gogoramenaren falta
hara zer falta gaiztoa
memoria galdu eta
horrek ekarritakoa
ez etxerik ezta ere
norbera izandakoa,
pertsona ote daiteke
oroimenik gabekoa?

3
Oraina amaitu ondoren
zain dugu etorkizuna
herenegun gero atzo
bihar, etziko eguna
atzo ginena garela
hori da denen zentzuna
egunero esnatzean
piztu berriz nortasuna
izanaren jarioan
goizeroko erantzuna
argitu behar da eta
iraganaren iluna
artean ez ginelako
gaur gogoratzen duguna

4
Izatekotan gu gara
izan zirenen ordaina
usteagatik garela
gure arbasoen haina
ustez gainditu dugula
prestutasunaren gaina
iraganari kiratsa
gurea berriz usaina
iragana itsusia
gure garaia liraina
nonbait arbasorik gabe
bizi daitekeela baina
ostuz gero iragana
kentzen digute oraina

5
Eskuko telefonoak
zerbait argitu lezake
agenda ireki eta
Miren, Aiert edo Maite
seme-alaben izenak
suhi,errain edo emazte
banan banan deika hasi 
Jon, Ane eta Arrate
azken horrek hartu zuen
agian jakin dezake:
esan zigun kalera jo
sotoz soto, atez ate
aurkitu genuen eta
hara zein poz eta bake!

6
Zelan bereiz ditzakegu
haritz, urki eta ezpel
esateko: hau zein argi!
bestea, berriz, zein ergel!
bizitza hauskorra dela,
gauza leun eta zimel
udaberriko hostoak
udagoieneko orbel
gogoratzean alaitsu
oroimenik gabe goibel
gaixotasun hori baino
bada zerbait bezain krudel
egunero pentsatzen dut
nola biziko da Manuel?